Netgedichten

netgedicht (nr. 23.497):

de stille herfstavond

de stille herfstavond
gaat aan tafel
snijdt de bleke maan aan
legt sterren op de borden

waar eerder de onrust
van een stormachtig verleden
op lag uitgestald

het brengt de mensen
buiten trotserend
de koeienkoppen boven de mist

zij waren nergens
zo thuis geweest

de stille herfstavond
gaat van tafel
boert een bescheiden bries
en ruimt af

stemmen zijn weggestorven
mensen schuilen weer
in de huizen
waar mist voor de ramen hangt
waar angst naar binnen lekt