Netgedichten

netgedicht (nr. 24.066):

de toekomsstad

Zonder grenzen is de stad
waar ik vertoeven wil
Het zicht is dun en ijl
Mijn ogen staren stil

Klanken strelen zacht mijn oor
Storm ontaard in frisse bries
Geen oorlog geen geweld
Dit is de stad die ik verkies

Ziltig smaakt de waterbron
Rivier door dam, gespleten
Vruchtbaar, oevers overspoeld
O, Stad hoe zult gij heten!

Onschuld,vrede vrolijkheid alom
Rood, geel, blank en zwart
Straten geplaveid met vrede
Een natie met hetzelfde hart

Tijdloos spelen kinderen saam
Honger, niemand kent het woord
Langs muur en raam tinkelt muziek
Ik ben nu bijna bij de poort

Ik wandel door een stad die niet bestaat
Verwachting klopt mijn stuwend hart
De eerste steen leg ik vandaag
`t cement is bijna uitgehard