Netgedichten

netgedicht (nr. 24.365):

het maanvogelke

seffens als het voorjaar klinkt
in kragen van riet en dotters
hoort ge hem zingen en ziet ge
hem staan boven de stengels
zijn witte borst in het blauw
maakt u bekanst bijzichtig, hij

lokt u van verre als ge u ogen
open doet wanneer fietsend door
het Meetjesland langs ons kreken
dit parelke zich aan u wil tonen

kijkt nen keer, wie schildert dat
zo schoon op zijn borst en schijnt
als de maan in de nacht, jazeker
het maanvogelke zingt in de mei

om twee uur ’s nachts en blinkt
van verre, zijn wijveke is van slag
en wacht in de donkerte op zijn
liefdesvlucht, op nog meer kleur