Netgedichten

netgedicht (nr. 24.869):

Het zwart van besef

Veel van mijn schaduwen
blijven achter in het zwart van het besef
eigentijds en voorbij de polder
is eenvoud de vrijbrief van mijn bestaan

niets verontrustends moeder
laat mijn hand nu maar los
want jij kent de dood
zoals geen ander

geleefd heb jij zeker
al was je afscheid voor mij een feest
maar nu weet ik wel beter
zonder jou was ik er nooit geweest