Netgedichten

netgedicht (nr. 25.214):

Vierde akte/ parallelle aarde

Het meisje slikt
de knoop van angst door
haar hart zit
onder het knarsen van haar tanden
heeft ze haar tong doorgebeten?
De wereld is dood
in fractie van een seconde
ze heeft de keuze
van onvermijdelijkheid gemaakt
de keuken laat
een levenloos wezen achter
in een polsslag
reist ze een miljard lichtjaar
en flitst weer tot leven

Groen is blauw, geel is rood
zwart is wit met grijze strepen
bomen hangen ondersteboven
huizen zijn glazen kubussen
straten zijn linten in fluo-paars

Even de twijfel
maar dit is haar wereld
en ze komt weer bij
van het ongeloof
tussen twee harde hartslagen in

haar tweelingzus
staat op van de keukenvloer
ze heeft de laatste tijd
last van appelflauwtes
herinnert ze zich weer
het was begonnen twee jaar terug
toen vader en moeder trouwden
Vader komt vandaag terug
van zijn spirituele reis in India
en moeder ging zijn favoriet
'blauwe appeltaart' bakken
ze heeft nog wat bloemetjes geschikt
om haar blijde hart de vrije loop te laten

Ze houdt het hout
van het aanrecht vast
om zich te vermannen
ze moet wat aansterken
straks misschien
wat vettige kaas
uit het vuistje eten

Moeder komt vanuit de tuin
de keuken binnen
en begroet haar kinderen
met een brede glimlach
het plukken ging bijzonder wel
de top van de appelboom
reikt bijna de grond
en is op zijn vruchtbaarst
wanneer hij de oversteek maakt
van de hemel naar de aarde

volgens oude legenden
is het groeien dan zo krachtig
dat uit de vruchten
nieuwe planeten geboren worden