Mommespel
Zij spreekt de taal van twee gezichten
fluistert woorden als ontbijt en beschuit
danst en huppelt met oude gewrichten
zwierig een wals, haar lippen getuit
zij luistert niet naar aardse zinnen
draait haar rondje iedere dag weer
weet van vroeger hoe te beminnen
hunkert naar mannen keer op keer
laat blauwe ogen rollen en draaien
geeft donkere wimpers schimmig vals licht
kan het niet laten alweer te graaien
ziet bezit als een heilige plicht
bijt zich vast, blijft lonken en paaien
tot ook de laatste is gezwicht
Geplaatst in de categorie: emoties