Zo breekbaar als je bent

zo kan ik je toch niet aanraken?
Behalve dan met mijn ogen
en met mijn gedachten, misschien.

Ik doe de deuren dicht.
En zal de ramen sluiten.
En schrijf in stilte dit gedicht.

Ik maan de hond aan je voeten niet te hijgen.
En gebaar geruisloos de kinders buiten
dat zij geen speelgeluid meer mogen maken.

Ik bid de kerk nu de klok te laten zwijgen
En haar slagen aan een doofkoord te rijgen
Zodat allen het mogen

begrijpen, als ze de klokken horen staken,
dat die stilte er is om je
breekbaarheid te laten zien.

Schrijver: fp. tuinder, 8 april 2009

fp.tuindergmail.com

breekbaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 13 stemmen 227