Netgedichten

netgedicht (nr. 25.464):

Omvadem ik mijzelf ?

nopens mij
valt veel te zeggen
nog meer zwijgen
is wellicht een raad

wanneer ik de zucht omvadem
naar het aardse
als de buiken en knopen van
van een trillende snaar

driftige honger doet mij zweven
tussen de schimmen door
soms veredeld en gemengd
met eisen van de geest

of zal het zo zijn
dat het wezen daartoe
van nature buigt

dan wel neigt naar kunnen
waarin de pit gedijt
en tevens bloeit
met een geleide hand:
mij enkel eigen

ik omvadem het leven
als zou zij statig zijn:

rechtlijnig als de dood