unieke afdruk (1846)

ze trok haar mooiste kleren aan
in de gang keek ze nog even in de spiegel
schikte haar kapje en duwde wat losse lokken eronder

vergezeld van haar vijf zoons die hun beste pak droegen
togen ze naar de stad
ze zouden zich laten fotograferen

rondom en op de schoot van hun moeder
denk erom: niet bewegen
zijn de jongens gaan schuifelen

tijdens de lange belichtingstijd
ze zijn gaan verzitten
hebben hun hoofden heen en weer bewogen

zachtjes gegrinnikt om het gezucht van de jongste
die hardop aan zijn speelgoed dacht
toen het portret eindelijk klaar was

zag ze haar eigen gezicht, helder en scherp
met daaromheen vijf vegerige snoetjes
de gezichtjes van haar kinderen waarop ondanks

de onscherpte, de verveling duidelijk zichtbaar was
voor anderen een vreemde gewaarwording
om degenen die ze zo goed kenden

ineens van een andere kant te zien
men vroeg zich af:
hoe kan nu een portret waarbij alles

het tegenovergestelde van het leven is
gelijkend genoemd worden?

fotografie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 815