Netgedichten

netgedicht (nr. 25.889):

Een hongerige God?

Het nachtgetij ligt als mozaïek
te straten in de nacht, ‘k dacht
dat ik niet mank was geboren
maar toch lispel ik zoals
het kreukelhout door de wind
wordt geteisterd

‘k ben niet bang om mijn ogen
te sluiten en het krakend beuken
te horen braken van het vuur
waardoor het wordt verteerd

neen, het einde van de wereld
kent geen vorm die slechts als
materie de vele plagen kan dragen

Hoe hongerig God dan ook mag zijn