Netgedichten

netgedicht (nr. 26.193):

het evenwicht en het verbinden

ze loopt heet voor koffie
ademt en dampt
de desem van mijn brood tot leven

ze overvalt me met haar overvloed
op een verse maandagmorgen
trekt sporen in de aardkorst
van hier tot in Zuid Amerika

ik lei me te wentelen
in haar moederschap
vermeerderd met essences
uit vruchten van de wereld

ze doet me nogal wat
met haar kronkelen
van oudsher is ze de aanstichter
sommigen noemen haar water
anderen rekken haar op
als een aquarellend fontein
God is ze nooit geworden
ondergeschikt zoals alle moeders
nooit alleen in haar element
houdt ze mijn moleculen bij elkaar