Netgedichten

netgedicht (nr. 26.786):

Dromerige wereld

De maan scheen helder
haar rossige gloed
boven de oude eik
zodat ik de gouden tinten
van de boom
in de nacht kon zien

als ware door toverkracht
voelde ik me opgetild worden
in een droomwereld
waarin alles zo mooi was
ik was weer jong
zat op een schommel
zweefde hoog op en neer

vader duwde me
moeder stond er lachend bij
liefde krulde haar haren
en ik zong het hoogste lied
mijn hart zong mee
terwijl ik door de lucht zwierde

zelfs toen ik weer in het heden belandde
was er in mij
nog steeds
diezelfde melodie
van dat blije kind in mij