in een lastig parket.
de draad die je oppikt
opnieuw de lijn volgen
al is ie krom als de Rijn
maar wel vloeiend, zacht
hoop je als donkere olie
en zo loop je ook, met
vliegen en opgestookt
door bijen door het ver-
keer dat dan leven heet.
Maar ik ken geen betere
weg! moet zo gaan als een
gebroken bezem de straat
door, schoonmakend wat
ik niet moet en meenemend
wat mij niet meer verlaat,
wat me blijft lastigvallen,
woorden stokend in de nacht.-
Geplaatst in de categorie: overig