Zonder afscheid
Je stille stem
klinkt in mijn hoofd
De tastbare leegte
vult mijn ogen met verdriet
Herinneringen spoelen voorbij
Mijn hart voelt warm
De tijd staat even stil
Ik lijk wel versteend
Een brok in mijn keel
verstokt mijn adem
Mijn starende blik
kijkt terug in de tijd
Even lijk je weer hier
Al zie ik je wat vaag
Ik hou je voorzichtig vast
om je los te kunnen laten
De werkelijkheid roept
Ik ben weer op aarde
Mijn hart tikt door
Jouw bloed stroomt in mij
Geplaatst in de categorie: afscheid
afscheid 3.0 met 28 stemmen 
2.674
2.674
Geef je reactie op deze inzending:
ook mijn werkelijkheid roept; maar jouw herinnering leeft door.
Wat een schitterend gedicht. De liefde is voelbaar.