inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 29.557):

Ganzenbord

ik kriebel mijzelf eens vaker
dan begin ik vast te lachen
al het jaren stof verzamelen
van ernst en dagelijkse plicht
mag echt wel eens verwaaien

de dood speelt met ons mee
ziet ons boompje wisselen
het liefst doe ik het met vreugde
al valt wel hier en daar een traan
pion ben ik op het levensbord

wie rolt toch steeds die dobbelsteen
is de vraag van begin tot eind


Zie ook: http://www.waaier.com

Schrijver: Marion Spronk, 14 december 2009


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 129

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)