Netgedichten

netgedicht (nr. 29.753):

Windroos,

Jachtige sneeuw, waarvan de
vlokken zich bewegen op de
vleugels van alle gekozen
winden, de windroos van het
kompas is niet vermurwen,
verwijst naar een bestemde
richting van het bestaan,
verstuurt de adem over
thuislozen en allen die nog
verder moeten gaan, het ijzelt
glas over beminden en iedere
gezinde, bewegingloos is de
kristallen vacht waaronder
rechtvaardigheid lijkt te
vergaan, waar eerder vrede
was, ontstaat een nieuwe nacht.