Netgedichten

netgedicht (nr. 30.364):

Nederig

Bestrijd die woordenschat
op lange duur waarin we
ondergaan, machteloos
tegen taal en tijd, vaak niet
te begrijpen wat te doen,
vertil me aan een lege
letterkast, streep de episodes
door van nu en toen. Wij denken
de waarheid te benaderen,
als die bestaat – om tegen
wil en stank - de poëzie aan te
kunnen raken, gooien zinnen
in de goot, die verder drijven
als baken op een modderschuit.
Te varen langs ruimten en de
wolken, gericht op blijvend groen,
het hoofd getand met lauweren,
gevuld met bladergoud, die waarheid
is in ongeduld te denken aan rottend
loof en eindeloze losse einden en
blaast nederigheid in het gezicht.