Netgedichten

netgedicht (nr. 30.470):

vergankelijkheid 2

't ligt
op de lippen
van het onnoembare

't licht dat
de einder raakt
alles van goud maakt
zich purend op de dood
zogend aan de borsten
van de glorie, gezuiverd
in de mond van het leven

't ligt
er aan banden
in de palmen van de tijd
vergankelijkheid
het is een fluisteren
op de lijn waar een mens niet gaan kan

't is
als het blootvoets breken
van het barre metaal daar
ginds, houdt iets de adem in
in die verre woestijn
het stof kleed er zich op
met een wind
van uitgevlakte stemmen

***

Genomineerd in de stad Dendermonde
n.a.v. gedichtendag georganiseerd door vzw Symbiose.

Opgenomen in de bloemlezing 'vergankelijkheid'