Netgedichten

netgedicht (nr. 30.736):

beschaving

en daar kwamen zij
de mensheid
met de borst vooruit
de grote trom slaand
het universum in

op zoek naar hun aard

om ooit
weer ongehoord
te verdwijnen
in het oneindige
als een zuchtje
in de eeuwigheid

een hoop rommel achterlatend

Schrijver: Martien Montanus, 11 februari 2010

mamamolo

xs4all.nl

Geplaatst in de categorie: heelal

mens

eeuwigheid

heelal

3.7 met 11 stemmen

324

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Quicksilver, 15 jaar geleden

is wat met die menselijke beschaving:-)

Joke Bot, 15 jaar geleden

Al is het gegeven triest, dit is prachtig in z'n raakheid.

pama, 15 jaar geleden

Inderdaad, we zijn een zuchtje in het heelal, waarin zelf onze sporen zullen verdwijnen. Mooi gedicht.

LadyLove, 15 jaar geleden

Dat heet de vooruitgang !

lijda, 15 jaar geleden

Ik sta weer met beide benen op de grond, goed gedaan.

Geef je reactie op deze inzending: