Netgedichten

netgedicht (nr. 30.630):

De kleine waarheid

Aan de gebogen kant van hun samenzijn
stonden zij standvastig, het vertrouwen daar
meteen gevonden de eerste keer.

De onbezorgde lach van weinig rimpels
verdwenen door het gewicht van niets meer
dat zoveel zwaarder weegt.

De mystiek van het roerige water
met schoonheid beklonken
een laatste keer..

zij weten het.. de ongelukkige zal 'besmet' zijn
waar het onvermogen achter bleef
om de wonden te likken.