Netgedichten

netgedicht (nr. 32.049):

Belijning uit het niets

nog geen dauw in de verse blaadjes
wel een vroege honingraper
die de tere pas gestreken eenling bezoekt
met een zacht gezoem op rijm

de schetser zalft de huid die geen trots
herkent in de ogen van de spiegel waar
gisteren de dader was van het nog
onbesponnen huid, misschien maagdelijk

doch zeker onbevreesd

een machine op geluid, toekomst
in niemandsland laat de naalden
slaan en maakt nieuwe grenzen
voor een onbepaalde tijd