voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.790):

Loslaten?

Ze glijden van mijn schoot
het ruime water op in boten
waarvan de kiel al vroeg
werd neergelegd, gebreeuwd,
door nieuwe tijden, het geluk
gekozen waarop de scheephoorn
door mijn leven weg zal vloeien,
hun lichamen schieten weg als
mijn vermaledijde schaduw
te dichtbij komt, verstomd
de stemmen als ware het
bevriende mensen, sinds zij
bloeiden sta ik op vergrijsde
voeten in een niemandsland,
lidtekens van het loslaten gaan
van hand tot hand, eigenlijk
valt dan niets meer te wensen.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 13 juli 2010

Geplaatst in de categorie: kinderen

1
2
3
4
5

3.5 met 6 stemmen

1.118

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Lea, 15 jaar geleden

Weer een juweeltje van een dilemma en mooi opgeschreven.

kerima ellouise, 15 jaar geleden

loslaten met de juiste afstand...en toch vinden ze,zelfs in het ruime water, de veilige havenschoot terug...mooi Pama!

Ans, 15 jaar geleden

Het vermijdelijke wordt onvoormijdelijk, prachtig dichter.

Martin, 15 jaar geleden

" Als we de kiel hebben gelegd om het scheepje het eigen sop te laten kiezen " , Heel herkenbaar en prachtig in beeld gebracht.

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

Wat een mooi beeld van loslaten. Ze glijden van mijn schoot, een heel mooie opening van dit bijzondere gedicht!

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

mooi dit onvermijdelijke loslaten en telkens weer terug naar niets....

Geef je reactie op deze inzending: