Voorbij de huid

ik legde je in het afscheid
en in het begin
vouwde je lijf samen
dicht tegen mij aan

de warmte deed mij
nachten en dagen overslaan
nimmer zou ik jou
in mijn dromen laten gaan

ik geloofde dat de zon
mij wakker kraaide
en mijn liefde voor jou
zacht spinde

in mijn heide stille huis
werd ik het meisje van zestien
en al het innerlijke gespuis
liet ik achteloos varen

het waren mijn wolken
vol zegen en hoop
het was mijn zwaarte
om de leegte te dragen

zoals ik wist in mijn weten
ik heb je niet verbeeld
al sloeg de eenzaamheid mijn hart stil
jij bestaat –hoe dan ook

huid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 161