Verdronken
Verdronken is nu definitief het oude land in jou,
niks is wat het leek, van streek jouw bijzondere
wereld van de schitterendste kleuren en een ring
die bloedt is wat je nog draagt, de wolken en de
Regen komt niet tot bedaren meer, alles is laag
en komt te dichtbij, weken van ontkennen ten spijt
het is over en uit, weet je? Het klagen doet pijn
aan je hoofd en je hart schreeuwt het in stilte uit.
Vissen groot als honden hangen en trekken aan
je vishaken, willen niet opgeven, terwijl jij enkel
rust dacht. Vandaag niet. Je hebt pech maar draagt
het met alle macht, waar ga je naartoe? Blijf aan-
gemeerd staan en bedruip jezelf met kunstwijn,
zoiets als de glans die je ondergaat in de poëzie.-
Geplaatst in de categorie: emoties