voeg je netgedicht toe

Netgedichten

2012

netgedicht (nr. 34.721):

duizendschonen

mijn lief heeft ons een bed gespreid
op glooiend zachte duizendschonen
met de passie van zijn lippen
in de dingen die hij sprak
en de hartstocht in zijn ogen
mij zachtjes naar mijzelf geleid

ik werd weer vrouw en ook weer kind
in het vuur van alle dingen
het leven van voorbije dagen
raakte verloren in de wind
toen het maanlicht werd bezwangerd
ben ik door mij en hem bemind

op meer dan duizend duizendschonen
na het kruisen van de degens
en het vallen van de avond
en het klaren van de regen
heb ik mijzelf tot - ons - verleid
mijn lief heeft mij een bed gespreid

Zie ook: http://www.maryama.nl

Schrijver: marije Hendrikx, 1 september 2010

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: liefde

1
2
3
4
5

4.1 met 17 stemmen

606

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Lizzy, 15 jaar geleden

De essentie van het dichten, is je ziel raken

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Wat een prachtig gedicht Marije!

ingridvoerman, 15 jaar geleden

heel mooi gedicht..

julius dreyfsandt zu schlamm, 15 jaar geleden

schitterend gedicht

kerima ellouise, 15 jaar geleden

zachtjes naar jezelf geleid worden om 'ons' te vinden na het kruisen van avond en degens met regenklaarte...heel erg mooi gedicht!

Custor, 15 jaar geleden

Voor ons aardlingen
Moeilijk te evenaren
Jouw poëtische taal

pelgrim, 15 jaar geleden

enkel een hart dat door hét Vuur is gesmeed kan zulk een warmte uitdragen in tijdloze woorden....

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Een heel mooi liefdesgedicht!

Geef je reactie op deze inzending: