Netgedichten

netgedicht (nr. 34.638):

Zacht als de maan

Wolken kennen
het antwoord niet
op vragen
die zij elke nacht
tussen de sterren ziet
vertaald...in woorden omdat
schrijven haar altijd
ademen liet

zij werpt haar
netten uit, vangt
verdronken zinnen
verhalen van vroeger
woorden die drijven
op golven van verdriet
laat los wat nog
wil blijven in haar

nachtelijk schrijven
waar flarden waanzin
komen en gaan
uit heimwee verlangend
zacht als de maan
bleek en stil
aan een hemel
die zij nog zoveel
vragen wil...

Schrijver: Astrid Voerman, 2 september 2010

astridvoerman

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

emotie

4.0 met 21 stemmen

435

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Nicoline
Datum:: 29 september 2010; Heel ontroerend, mooi gedicht.

Naam:: Fari Hs
Datum:: 4 september 2010; Wat een mooie zachte eerste strofe in een nostalgisch gedicht dat naar mijn gevoel de geur van verdriet heeft. Dank je voor dit mooie gedicht en sterkte gewenst.

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 4 september 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; heel mooi,deze nachtelijke beschreven gevoelens.

Naam:: Maria Voerman
Datum:: 3 september 2010
Email:: l.voerman1home.nl; Een prachtig gedicht! Mooi geschreven.

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 3 september 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; Wat prachtig beschreven ....de onrustige nachten waarin je netten uitgooit naar verdronken zinnen....de emotie weer gevoelig neergezet!

Geef je reactie op deze inzending: