Netgedichten

netgedicht (nr. 34.965):

Vang mij...als ik val

Een bloem ontluikt
om te groeien... naar de zon
mijn hart ving dat geluk
verder dan ik kijken kon
in een licht dat lacht
naar later

laat ik die bloem
uit liefde bloeien
en pluk alleen de dag
dankbaar dat ik mag bestaan
drijvend op dromen
van wolken en water

vogels vliegen mij voorbij
opgetogen, deel te zijn
van het lied dat leven heet
luister ik of één van hen
mijn naam
misschien al weet

als een nietig stipje
vanuit het oneindige heelal
kom ik langzaam dichterbij
vang mij...als ik val

Schrijver: Astrid Voerman, 14 september 2010

Geplaatst in de categorie: geboorte

geboorte

4.6 met 86 stemmen

3.275

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

lijda, 14 jaar geleden

om te vallen in een licht van liefde, zeldzaam mooi gedicht.

Peterdw., 15 jaar geleden

De nietigheid in het oneindige, prachtig beschreven.

kerima ellouise, 15 jaar geleden

dichter bij de melodie van het leven...mooi!

Marije, 15 jaar geleden

Mooi geschreven mooie sfeer verschijnt er net zoals de sfeer van het schilderij

Fari Hs, 15 jaar geleden

Een mooi bijzonder schrijven dat ik graag gelezen heb.

ingridvoerman, 15 jaar geleden

mooi gedicht,mooi om te lezen

Maria Voerman, 15 jaar geleden

Een prachtig geschreven gedicht! Mooi verwoord.

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Een bijzonder en prachtig gedicht!

Coby Poelman, 15 jaar geleden

Heel mooi en uitbundig! Maakt je vrolijk en ook klinkt er dankbaarheid in door.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Als je dankbaar onderweg bent in het lied dat leven heet zal je vol liefde opgevangen worden!
Een heel mooi geschreven gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: