Netgedichten

netgedicht (nr. 36.524):

Het gekende aan een keten vol liefde

is levenslot de gang naar het spektakel
waarin onze vingers haken in het steengruis
van onze verbintenis, die een deel van ons
leven herinnert in hoop en vrees

monumentale gedenken, de hoeksteen
van ons tweeën kunnen we dichten
in een perkamenten boek, want oud
worden is een keus maar het gerezen
verdriet watertandt in een drieluik van besef

we zagen akkers die doodgebloed
de hemel keerden, en rustten in
verlaten paleizen waar ik jou
wou tronen tot mijn eeuwige koningin