Afreizen naar Hiernamaals
mij werd de weg gevraagd
ik wees met de wind mee
tot de nacht mij wakker blies
en ik in de richting doolde
de hand van een verlichte duivel raakte mij aan
en zette mij schaakmat op het veld van eer
daar zweefden nog de zielen der laatste dagen
door verstillend lawaai voortgetrokken
zij treurden om het gemiste aardse jaar
zelfs de dood laat de schijn van de hoop voortleven
het is naakt verblijven in de hel zonder vuur
de lucht van aardse oliebollen
kleefden aan wolken van
wegdrijvende hersenpannen
een stinkende draak glimlachte en zei
er is geen weg terug
alle lantaarnpalen zwijgen
bovendien: het is uw tijd
dit is eeuwigheid riep hij nog
maar verdween in een verloren gedachte
alles inleveren riep de luidspreker:
herinneringen bij loket negen
restanten van verwachtingen
worden hergebruikt bij container zes
uw lot kunt u afgeven bij de cipier
daar aangekomen
herkende ik de toiletdame
van het station te Appelscha
en haar Delftsblauw bordje
met de tekst:
...vergeet niet een gunst
ik voelde me even " onder ons "
Geplaatst in de categorie: overig
tja, dat Delftsblauwe bordje dat doet ùt ùm ...
aards of onaards ...
´t moet wel herkenbaar blijven ...*grinz*
Prachtig deze parabel in dichtvorm.
Onnavolgbaar, ik heb genoten.