De volière
ik ben er nog niet zegt de man
prevelend met verweerde lippen
zoveel al achtergelaten
menig spiegel moeten vervangen
de weg die ik bewandel
kent vele hobbels en gaten
ook luchtkastelen vol verlangen
en kinderogen die nog steeds
vrijelijk tegen me praten
waar ben ik toch naar op zoek
de jaren hebben mij toch alles verteld
talloze malen is mijn huid vervangen
de haren van blond, grijs naar kaal
mijn geschiedenis talloze malen bijgesteld
seizoenen zijn verworden tot gelijkmatig vaal
ook mijn ruggengraat is eerbiedwaardig
vol geloof naar de aarde overgeheld
samen lopen we hand in hand
over het aangeharkte pad
rondom de volière in de tuin
kijken naar fladderende kleuren
en luisteren naar onverstaanbaar gefluit
we gaan zitten en zwijgen de stilte
delen de omvangrijke eenvoud
gemengd met welriekende geuren
Zie ook: http://www.youtube.com/us...dtzuschlamm1#p/u/6/gYOrKHrCxNk
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 30 januari 2011
Geplaatst in de categorie: filosofie
aan kleuren en gekrakeel, ieder z'n plaats en ieder z'n rechtmatig deel. Dat zou bij ook zo moeten zijn. Prachtige metafoor Hans.