Een zondagavond

Een zondagavond vol herinneringen die
plots komen en toch weer weggaan:

Het weer even denken aan
die warme zomerdag
waar ik als kind blij was
om het geluid van lastige vliegen
die echter vertelden over geborgenheid
en thuis-zijn bij ouders en familie.

Een koude dag waar het water
warm aanvoelde als contrast met buiten,
terwijl er enkel de liefde van moeder
voelbaar was in het klaarzetten
van de waskom bij onze thuiskomst.

Het ontluiken van de lente
in de eerste katjes die we plukten en
mee naar huis brachten na een wandeling
vol lachen en plagen, vol verhalen.

De lange zomerdagen die eindeloos leken
omdat we al moesten gaan slapen
eer het duister volop gekomen was.
Stiekem nog even lezen, wat eigenlijk niet mocht.

Het sneeuwballenfestijn na uren zeuren
om toch naar buiten te mogen,
al vroor het stenen uit de grond.

Het maanlicht en het dansen op de brug
waaronder water klotste en frazelde

over liefde die nog zou ontluiken.

Schrijver: Adeleyd, 20 februari 2011

rosa.olaertsskynet.be

zondagavond herinneringen geborgenheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 13 stemmen 354