Mijn vriend, de blonde dood

Ik keek in de ogen van de dood,
en kende geen vrees,
witte, bekorste lippen,
een raam als een spiegel,
vervormt geen waarheid,
geeft geen kijk in de ziel,
slechts een blik op het sterven,
geen angst aan een eind,
in de vallei in mijn mond,
waar ik met een tandenborstel cafeïne weg boen,
resteert een slechte smaak,
opborrelende woorden kruipen nabij als opstijgend maagzuur,
verankerd als een kankerende hoest,
die niet verdwijnt met een slok water,
maar terugkeert,
als gele urine,
keer op keer,
sterven,
vanochtend,
bij het naar bed gaan,
was ik moe,
ik keek in de ogen van de dood,
en kende geen schroom,
de dood bemint zij die vrezen,
maar ik laat niet los.

Schrijver: Anti-Held, 8 maart 2011

thefourthhandgmail.com

dood leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 149