Netgedichten

netgedicht (nr. 38.831):

Golven

Op lippen van voorbije jeugd
wiegt onze zeilboot als een veer
in keerkringen van levensvreugd
gespiegeld door het mooie weer

ons gemoed draagt over water
dat zo stuurloos is bevaren
in het zicht van zoveel later
om kompassen te vergaren

nu onze richting is bepaald
over de golven van weleer
zijn onze kussen - vrij vertaald -
de ziel van het Zuidlaarder meer.