Zo lief
(bij 'Meisjespaard met spiegel' van Iris Le Rütte)
De jonge merrie zit zo lief naar zichzelf
te kijken, de kamspiegel tussen de twee
voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote
hond die pootjes geeft en ze blijft maar
kijken, al ontploffen er granaten om haar
heen, al lopen er beeldschone hengsten
hitsig langs haar lijf, al vergaat eens
de wereld, onverstoord blijft ze opgaan
in zichzelf, zoals Echo, maar dan zonder
tragiek, zoals de golvende paardestaart
toch nog verwijst naar de eenhoornhoorn
die is afgebroken.
Zoals het er nu voorstaat, zal ze haar
zachte manen niet kunnen kammen, ze is
zo lief zoals ze daar geduldig wacht op
een jongenspaard met een kam.
Geplaatst in de categorie: kunst