gedachtegang - duogedicht met Hilly Nicolay
laat de zon niet verdrinken
in tranen, het verdriet van weleer
geef de maan geen kans
haar laatste licht te spiegelen
in het donkere meer
schuif regengordijnen open
durf weer te kijken naar het blauw
en vlieg als een hoge zwaluw
die scherend langs de hemelbaan
zonnestralen verzamelt tegen winterkou
zie de bloesemwind
hoe ze haar kleurigheid
soms in diepe zuchten
vol fier, maar liefderijk
over de aarde spreidt
kom wacht niet langer
en geef het leven een hand
er staat iemand met natte voeten
en een hoofd vol bloemen
blozend op de grens van zee en strand
Geplaatst in de categorie: emoties
opnieuw gaan leven ..mooi