gedachtegang - duogedicht met Hilly Nicolay

laat de zon niet verdrinken
in tranen, het verdriet van weleer
geef de maan geen kans
haar laatste licht te spiegelen
in het donkere meer

schuif regengordijnen open
durf weer te kijken naar het blauw
en vlieg als een hoge zwaluw
die scherend langs de hemelbaan
zonnestralen verzamelt tegen winterkou

zie de bloesemwind
hoe ze haar kleurigheid
soms in diepe zuchten
vol fier, maar liefderijk
over de aarde spreidt

kom wacht niet langer
en geef het leven een hand
er staat iemand met natte voeten
en een hoofd vol bloemen
blozend op de grens van zee en strand

Schrijver: Martien Montanus, 2 juni 2011

mamamololive.nl

liefde vriendschap individu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 15 stemmen 430