Netgedichten

netgedicht (nr. 39.336):

BOARNSTERHIM ADEMT

Ochtendnevel rijst uit boerensloten
strekt witte grillige vingers uit
belust om al zoekend te grijpen

de verijlde zwevende dampen
omvatten met zonneglans verblijd
het gaarne bezochte dorp Grou
strijken vluchtig langs strenge muren
waarachter papieren en kunstwerken
verhalen van de geschiedenis
der beminde Friese grond
begeven zich tussen wandelaars
krioelend en vol verrassing

tenslotte zijn ze verloren
boven het knipogende Pikmeer
dalen doelloos kringelend neer
vinden _ langzaam verdwijnend
geborgenheid en bemoediging
bij zachtzinnige klapperzeilen

die vergane lucht
herboren als blanke avonddamp
bedekt eindeloze weiden
broedt wachtend leven uit.