Wortels

Het bos vergroeit
van inspanning,
daarin zweet het
mos, groeit dicht,
het blijft bestaan,
de adempauze heeft
het uitgeput, het
bloeit en verdort,
het past zich aan,
het licht wil niet
dat z’n takken breken
in de wind, hoor
hem smeken met
de droge lippen.

Een poging om zich
uit te spreken in een
zon beladen droom,
wordt het begraven ,
in de zoom van het
getij, waar het z’n
voeten heeft geplant,
proeft het van de
natte klei, waarop
de groene zoden
waken, gevormd door
de wortels van de
tijd, die het zoeken
naar de doden
heeft gestaakt.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 5 juni 2011

pebmartenskpnmail.nl

Wortels van het getij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 6 stemmen 309