De nacht is een spiegel
Laat mij niet
de laatste zijn
keer terug waar
ik verdwijn, luister
de wind fluistert,ik leef
waar een bloem verdrinkt
in het water dat ik geef
droomt het donker
de dingen licht
de nacht is een spiegel
zonder gezicht
een verloren verleden
vaarwel gekust
breek de dag als een
scherf in mijn hand
waar de zon op rust.
Geplaatst in de categorie: filosofie
Vooral de vierde strofe!
Een spiegeling van zon tekent een gloed over de donkere nacht.
Wat een schitterend gedicht Astrid.
Prachtig gedicht