voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.695):

een laatste zonnestraal

nog sprankelt
licht over zee
een rimpeling
danst met nevel

de wind al koel
omhelst het water
een trage golf
spoelt over strand
waar een eenzame
voetstap verloren gaat

meeuwen schreeuwen
hartverscheurend,
klapwieken breed
over het water, waar
de glinstering verstilt

een laatste zonnestraal
wordt schaduw
de maan trekt een baan
van zilverkleurig licht,
fluwelig zacht
donkert de nacht
tot aan de einder

Schrijver: lijda, 6 september 2011

Geplaatst in de categorie: vakantie

1
2
3
4
5

4.0 met 5 stemmen

506

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Maria Voerman, 14 jaar geleden

Heel mooi verwoord dit gedicht!

Pieter , 14 jaar geleden

je blijft een bron van inspiratie.
'n erg roerend gedicht Lijda

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

De zonnestraal die overgaat in de nacht, pakkend mooi neergezet Lijda.

kerima ellouise, 14 jaar geleden

Jouw mooie beelden waaien zachtjes voorbij om de ogen te sluiten en te genieten, mooi!

Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden

Een schitterend gedicht! Alsof je erbij bent en het voor je ogen ziet, zo beeldend.

Adeleyd, 14 jaar geleden

Heel beeldend en al iets van herfst oproepend. Mooi!

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden

Een beeldrijk en mooie vakantie impressie schets je hier!

AstridV, 14 jaar geleden

Een prachtig beeldend schrijven, die laatste zonnestraal als een sprankje hoop waar een eenzame voetstap verloren gaat, weemoedig mooi!

Geef je reactie op deze inzending: