ochtend in een klas
Ik weet niet hoe ik tellen moet
Van 15 en van 7
Wie niet weg is wordt gezien
Even wordt oneven
Ik snap niet wie er sterven moest
In een volle bus jolijt
Onschuld wordt er niet ontzien
Klein geluk verdreven
Ik begrijp niet hoe begrijpen moet
Als geen greep houvast nog biedt
Ik turf hun namen als voorzien
En denk: "Wie?" En ook nog: "Leven?"
Zie ook: http://gedichten.nl/johannicolai
Schrijver: Johan Nicolaï, 15 maart 2012
Geplaatst in de categorie: actualiteit