Netgedichten

netgedicht (nr. 43.237):

Toch niet weten

Zoveel is ons bekend, en zelfs de ziel
zou nu ontrafeld zijn, maar
ik wil niet geloven dat wij
dit alles zomaar begrijpen;
ik zie het meer
in ’t groot vermoeden
hoe alles met alles verbonden is
in oorsprong en bestemming,
in liefde en herkenning.

Nu en morgen,
langs de rafelrand van dit ogenblik,
langs de rivieren die naar de zee stromen,
langs het bloed dat kolkt en beeft,
langs de stilte
die alles omringt
met geheimen en die voltooit
nu en morgen,
langs de rafelrand
van dit ogenblik.