Netgedichten

netgedicht (nr. 43.425):

de wader

als het stille zand strandt in de golfslag
en enkel water ooglicht vult
-een behoedzame wader zoekend naar
wat laatste wulkenresten niet te na gesproken -
mengt zich zilte ziel met zee
rouwt ze om haar diep geheim verborgen
waar het wrak dat ooit haar leven was
in de onderstroom tot de bodem is gezakt
zwanger van de heimwee
en zie
de zee huilt barend met haar mee