Netgedichten

netgedicht (nr. 45.263):

we droomden ons leven

ze verscheen in sluiers tussen zonnebloemen

in al haar schoonheid ver van dampend asfalt
haar lach besloeg een verleden
haar ogen een toekomst
we spraken niet

in een bed van varens droomden we een leven

tot we die advertentie lazen
en we wisten
wisten niet hoe snel we dat huis moesten kopen
ver weg bij dampend asfalt

toen ze verscheen in sluiers tussen zonnebloemen