Terwijl de tijd verstrijkt

Ze wil hier niet meer weg
niet terug naar het lege huis
waar alleen nog wat bloemen
langzaam staan te sterven
in een oude breekbare vaas

dus zit ze maar te wachten
terwijl de tijd verstrijkt
met gesloten ogen
verhult het donker
soms wat van de twijfel

de kunst van navigeren
in het wankele duister
is te varen op gevoel
tastend naar wat evenwicht
soms op handbreedte van geluk

zo zit ze hier te dromen
terwijl de tijd verstrijkt
de bloemen staan te sterven
de rest al langer dood
dus wacht ze maar op leven

wachten eenzaam tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 4 stemmen 604