inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.670):

Gezaaid en geoogst?

Mensen zaaien en oogsten
psalmen in een waterval,
zalmen springen drachtig
naar een onvoltooid verleden,
de ruimte herbergt een cycloop,
als eenling in z'n soort, spiegelt
zich niet aan achterdocht, weg
verwijzing in nieuwe hoop.

Maar erodeert niet in getal,
het speurend oog gericht op
uitgesleten treden waarin
voet en ziel het eigen oordeel
wordt bepaald, wie zich verder
op de berg van toekomst waagt.

Sluipend verval in beelden, de
blik omhoog naar de spiegels
van het heelal als steungewelf,
het baart zijn zwaartekracht
in de schaduw van reflectie
waarvoor is moegestreden.

Het schaakbord van de tijd
herhaalt z’n zetten tot
de dood is uitgetreden.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 21 januari 2013


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 165

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Allard
Datum:
28 januari 2013
Mooi einde, dacht ik na de eerste keer lezen. De tweede keer las ik dat ook het begin mooi was. Na drie keer lezen wist ik het zeker: dit is een mooi gedicht.
Naam:
LadyLove
Datum:
23 januari 2013
Prachtig eind inderdaad paul. Mooi werk.
Naam:
switi lobi
Datum:
22 januari 2013
W at een pràchtige eindstrofe!

(Ik vind wel dat er zo hier en daar een woordje weg laten geen kwaad kan en dat de "maar" aan het begin van strofe twee misschien beter veranderd kan worden in "doch". Dit, om tweemaal "maar" zo kort na elkaar te voorkomen. )

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)