Gezaaid en geoogst?
Mensen zaaien en oogsten
psalmen in een waterval,
zalmen springen drachtig
naar een onvoltooid verleden,
de ruimte herbergt een cycloop,
als eenling in z'n soort, spiegelt
zich niet aan achterdocht, weg
verwijzing in nieuwe hoop.
Maar erodeert niet in getal,
het speurend oog gericht op
uitgesleten treden waarin
voet en ziel het eigen oordeel
wordt bepaald, wie zich verder
op de berg van toekomst waagt.
Sluipend verval in beelden, de
blik omhoog naar de spiegels
van het heelal als steungewelf,
het baart zijn zwaartekracht
in de schaduw van reflectie
waarvoor is moegestreden.
Het schaakbord van de tijd
herhaalt z’n zetten tot
de dood is uitgetreden.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 21 januari 2013
Geplaatst in de categorie: filosofie
(Ik vind wel dat er zo hier en daar een woordje weg laten geen kwaad kan en dat de "maar" aan het begin van strofe twee misschien beter veranderd kan worden in "doch". Dit, om tweemaal "maar" zo kort na elkaar te voorkomen. )