Netgedichten

netgedicht (nr. 306):

Lars

met mijn handen in de aarde
weet ik weer van stof en steenslag
huil ik vecht ik tegen woede
wortels breken onkruid wint

hoor maar hoe de kleine twijgen
klagen want het kind is dood
op zijn graf de speelgoedberen
en de vragen en zijn naam

lang geleden rook de aarde
soms naar voorjaar en naar morgen
droegen appelbomen bloesem
was de nachtvorst nooit zo koud

in de heg verbergt een narcis
onbeholpen dat zij bloeit

Schrijver: Margreet Spoelstra, 30 januari 2002

m.spoelstra

gmx.net

Geplaatst in de categorie: afscheid

afscheid

kind

overlijden

3.6 met 147 stemmen

42.564

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Faith, 21 jaar geleden

Geweldig gedicht, pure emotie, je moet dit vast in één keer opgeschreven hebben. Zoniet, dan moet je er dagen over gedaan hebben. Je krijgt een 10.

Maaike, 22 jaar geleden

Echt een gedicht om kippenvel bij te krijgen.
Ik vind het fantastisch. Heel mooi.
Van mij daarom een negen!

amber, 23 jaar geleden

Ik doe met school een poëzieproject en ik heb dit gedicht gekozen om uit te werken, zoooo mooi vind ik het. Mijn leraar nederlands, zelf ook een dichter, vindt dit ook een heel sterk gedicht!!Het raakt mij echt. En dit cijfer telt inderdaad niet, van mij krijgt het minimum een 9!! Doe zo verder!

Ilse, 23 jaar geleden

Zeer mooi, doet me pijn als ik het lees. Omdat ik me net zo schuldig voel als die Narcis, want ik leef nog, en hij is dood.
xxxxx

Leen, 23 jaar geleden

Wekt met simpele woorden, de juiste emoties, ondanks het lage cijfer een pracht van een gedicht. Proficiat!.

Daan de Ligt, 24 jaar geleden

Dan staat hier zo'n pareltje van een gedicht en dan zie je de waardering 5,60. Kunnen we dat cijfertjegeven niet gewoon afschaffen?

Cindy van Polfliet, 24 jaar geleden

Ik vind dit gedicht mooi.

Margaux Bekaert, 24 jaar geleden

Prachtig...het is kort maar zegt veel.

Janna Nendels, 24 jaar geleden

Mooi gedicht Margreet, ik lees verdriet, woede en kilte om het verlies van een kind.
Janna.

Geef je reactie op deze inzending: