Placebodieren
Tussen woorden was onze stilstand
niet bemerkbaar in het zwijgen
een religieus universum
trok tijdens dichte mist voorbij
in de boeken die we hadden gelezen
over het verstilde hondenleven
schilderden schaduwen jouw afkomst
lag het galgentouw nog in de kast
en nooit kwamen we dichter bij
zij die door het licht genazen
of was er een sterrenhemel
die ons toezong boven onze megastal
vol fladder, vlinder, vleugeldromen
we waren placebodieren
onder zachte zinnenlakens
verstierden wij de complexiteit
van mensen die uit onze dromen aten.
Inzender: Henk van Dijk, 16 februari 2013
Geplaatst in de categorie: dieren