Netgedichten

netgedicht (nr. 47.046):

Na even wachten

Na even wachten valt soms alles weer
waar het moest zijn: de stilte, het betrachten
van de vreugde, hang naar lente of naar wijn.

Soms kan ik haast niet wachten, vult
mijn ongenoegen heel de lucht en
ziet niet meer wat echt belangrijk is:

de tederheid bij 't zien van pijn,
het heel geduldig groeien van de
eerste lentebloemen, de lach van 't kind.

Vergeef me heel die drukte, 't onbezonnen
draven en het drukke bezig zijn.
Leer me opnieuw de stilte, het brood, de vrede.