Medaillon
Als begin-twintiger leerde ik
liefde en leven kennen, met
de dood kijkend om een
hoekje
Het tempo werd opgevoerd, terwijl
zij schrok toen, van telefoon
berichtend over zijn
coma
Haar wereld stortte in, met die van
hem voor eeuwig in het donker
daar herinneringen
vergeeld
in zwart-wit, zich tot de dood
een plaats hebben verworven in
de kamer voor eeuwig
Bladgoud
Siert wanden in die binnenkamer
Een andere ruimte vergaat
voor een belangrijk deel
heel triest
Het heden snelt naar het verleden
in termijn van kort naar lang
tijd heelt vele wonden
Gedeeld
door twee, is dit dán dus slechts de helft
De memorie speelt met tijd
die met zich laat spelen
Men kiest
heel vaak het lot van de geneugten
Hoewel schroom zich niet laat gelden
vliegt de tijd snel voorbij
Net uit
Draagt zij haar tijd in een medaillon
welgesteld graaft hij vleugels uit
In de herinnering
voorbij
Geplaatst in de categorie: tijd
duidelijk naar boven. Sterkte