Levend marmer

Ach, de dood is maar een korte
leemte in de levensloop van de
levende taal, als de geest haar
duivelse masker vallen laat.

De Poëzie de winst opeist, haar
Muze het laatste woord verbindt
in stervenszeeën van beroering,
lijst dit als een tijdloze weg in
het geweten en de richting wijst.

Vanuit die cultuur, de abstractie en
objectiviteit zich openbaart, zich
achter het prisma van een kristallen
hemel schaart, een enkelvoudige kaars
van de zon, op de verdeelde wereldtaart.

Bevestiging van ieder woord wat is of nog
geschreven wordt, in een grote stilte van
ontroering, de taal blijft strijdbaar,
herneemt zijn loop, verschijnt een horizon
als een nieuw te ontdekken land van hoop.

Geleefde teksten, reactionair of
liefdevol, verlost de pijnen van de
onmacht en de ouderdom, de mozaïek
geschreven in de bloedvaten van
levend marmer, waarop de aarde
rust in een dichterlijke omarming.

... Uit de bundel: Er bestaat geen verlies aan tijd. ...

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 2 juni 2013

pebmartenskpnmail.nl

Dichterlijke vervoer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 178